ذهنیجات ۲

[ و چقدر حرف که باید جوید و چقدر راه که باید پیمود...]

 

 

حرفمو با یک بیت قشنگ از یه دوست شروع میکنم :

 

همتم بدرقه ی راه کن ای طایر قدس  ***  که دراز است ره مقصد و من نوسفرم

 

ترم قبل توی درس روش های ساخت و ماشین آلات راه سازی، که با استاد مورد علاقم که از قضا رول مادلمم هست، استاد یه مفهومی بیان کرد که میگفت گاهی توی کار آدم دلش نمیاد ماشین آلات مشکل دار رو عوض کنه و ترجیه میده هزینه تعمیرات بده به جای هزینه خرید ماشین نو به این دلیل که: ۱. هزینه تعمیر در کوتاه مدت کمتر از خریده و ۲. تاریخچه قبلی مالی ماشین باعث میشه دلمون نیاد ماشین رو عوض کنیم چون تا همین الان کلی خرجش کردیم و برامون هزینه داشته. استاد به عنوان یه نکته مهم در مفاهیم اقتصاد بیان کرد که موقع تحیلیل (NPW = NET PERSENT WORTH) تاریخچه مالی قبلی رو نباید لحاظ کرد و باید از لحظه حال در نظر گرفت و برای محاسبه NPW و رسم نمودار جریان نقدینگی با گذشته کاری نداشته باشیم.

 

امروز توی کلاس درس مدیریت پروژه و ساخت با همون استاد، استاد گریزی زد به علم عشق که در دفتر نباشد و از مباحث درسی خارج و به مباحث زندگی وارد شد و برامون یکم حرف حساب زد که ویسشم ضبط کردم و احتمالا توی کانال قرار بدم. خلاصه میگم، میگفت با متوسط ها مقایسه نکنید خودتون رو چون شما متوسط نیستید؛ اگه میخواید از عمران دل بکنید الان بهترین موقع هست ارشد و دکترا خیلی دیر میشه برای این کار، برامون مثال هایی از دوستای موفقش زد که کار عمران رو با وجود تحصیل توی دانشگاه های مطرح دنیا ول کردن و دنبال چیز هایی رفتن که آتش درونشون رو بیشتر روشن می کرد. درسته ما تا الان هزینه فرصت زیادی دادیم توی شریف و یه سری چیز ها رو سرکوب کردیم ولی ادامه دادن این مسیر هزینه کردن فرصت برای تخصص تو کاری که شاید ایده آل آدم نباشه میتونه گرون تموم بشه.

 

راجع به این چیزا که آدم میخواد حرف بزنه خیلی چیزا تو ذهنشه و سرعتشون انقدر زیاده که خیلی هاش حتی حین نوشتن هم از ذهنم محو میشن، این نوشتن ها به قول #محمدحسین میتونه مجالی برای ارجاعات بعدی و پایش و تغییر مسیر های بعدی باشه و به بهتر شدنمون یا حراقل به شناخت بهتر خودمون منجر بشه.

 

ادامه دارد...

دههٔ عاشقی

#حرف‌مشترک

#مرتضی

#دردودل

#امام‌حسین

#عاشورا

#حسینی‌باشیم

#تلنگر

 

کم کم به آخر دهه ی محرم امسال نزدیک میشیم و من بیش از پیش به مفهوم ندای (( هل من ناصر ینصرنی)) ابا عبدالله پی می برم. بچه که بودم فکر می کردم که چرا اهل کوفه که خودشون برا امام حسین نامه زدن و اینا که پدر حسین ، امیرالمومنین و عدالت بی نظیرش رو دیده بودند چرا خودشون سر امام حسین رو بریدند اونم با این شعار که حسین دین ندارد !

هر چی زمان می گذره و من شرایط جامعه ی امروزمونو می بینم بیشتر به جواب سوال بچگیم پی می برم. وقتی آدم هایی رو دور و برم می بینم که خودشون رو مذهبی می دونن و یا دست کم این جوری وانمود می کنن و اهل نماز و روزه ان میان می گن چرا برای امام حسین باید گریه کرد چرا باید سینه زد چرا غذای نظری میدید چرا پول خرج می کنید میرید کربلا و ... متوجه میشم اهل کوفه بودن و مذهبی بودن و حتی بعضا پیشونی پینه بسته بودن منافاتی نداره با سر بریدن امام حسین. 

اها کوفه هم می گفتن علی جنگ طلبه. می گفتن حسین افراطیه. می گفتن اینا به دین لطمه می زنن. اینارو می گفتن و چششون رو میبستن رو کارهای یزید د یزیدیاشون. رو شراب خوار بودن و میمون بازی و غمار و فساد و دزدی یزید چشم می بستن و بهش می گفتن امیر المومنین. چرا ؟ چون دنیا زده شده بودند. احکام خدا براشون مسخره به نظر میومد. هر کاری می کردن تا این چند سال دنیا رو خوش تر باشن. پیش خودشون هم خیال می کردن ما که مذهبی هستیم و حتما اهل بهشت.

اون دسته از مذهبی ها یا بهتره بگم مذهبی نماها هم مشابه اهل کوفه ان و به خیال خودشون دارن جامعه رو از این آداب خرافی و قدیمی نجات می دن و مذهب واقعی رو پیاده می کنن ((و اذا قیل لهم لا تفسدوا فی الارض قالو انما نحن مصلحون )) (( و هنگامی که به آنان گفته شود در زمین فساد نکنید گویند همانا ما اصلاح کننده ایم))

در جواب این دوستان باید بگم که اولا هدف اصلی عزاداری امام حسین که هر سال این قدر با شکوه برپامیشه زنده نگه داشتن اسلامه. همان طور که هدف قیام امام حسین و به اون شکل شهید شدن خودش و خونوادش و اسارت و اون بلایای عظما هم همین بود. باید امام این جوری شهید میشد تا همه تو همه ی زمانا بفهمن که اهمیت احکام خدا و دین چه قدره که حسین با شخصی مثل یزید شرابخوار و مفسد به قیمت جون خودش و خونوادش می جنگه. باید همه بفمن که مقاومت و جهاد در اسلام چه جایگاهیی داره. باید همه بفهمن که نباید دنیازده باشن. باید همه بفهمن که وقتی خدا میگه ازدواج و آداب براش میذاره یا میگه نماز و آداب براش میذاره حکمتی تو کارش بوده و فقط برای زمان پیامبر نبوده. بلکه تا آخرین روزی که بشریت وجود داشته باشه اینا پابرجاست و نباید احکام خدا را به بازیچه بگیرن. ((و هرگاه کسانی را دیدی که در آیات ما (به قصد تخطئه،) کندوکاو می کنند، از آنان روی بگردان تا (مسیر سخن را عوض کرده) وارد مطلب دیگری شوند.))

اگه ما هم هر سال عزاداری می کنیم دلیلش اینه که این پیاما فراموش نشه. 

دوم این که به ظاهر ما برای امام حسین گریه می کنیم ولی در واقع به حال خودمون گریه می کنیم که تو دنیایی و تو زمونه ای گیر افتادیم که انقدر پر از گناه شده و این گناه برای مردم عادی شده و اصلا اونو به عنوان نکته ی مثبت و جهان اول بودن می دونن که وقتی یه واجب یا مستحبی رو هم انجام میدی مسخره می کنن و بد میدونندش. 

باید گفت که ما یه کم پول خرج می کنیم و میریم کربلا و خودمون و روحمونو پاک میکنیم و سبک برمی گردیم. شما که میلیونی پول خرج می کنی و میری تایلند و استانبول چیو به دست میاری که حاضر نیستی اون پولو خرج فقرا کنی. خیلی چیزا تو دلمه که نمی خوام بیش از این اطناب کلام کنم. فقط اینو بگم که چه خوش گفت امیرالمومنین که  می گفت هر جا که به نفعشان باشد قران رو به صورت وارونه تعبیر می کنند. امیدوارم که ...

یا حسین